20 mei, pinksterzondag bij de Ohrid meren in Pogradec

Pff wat een dag was het gisteren en wat een land!! Dat verkeer in Albanië, een chaos. Ik dacht dat de periferique in Parijs erg was, maar dat is niets vergeleken met de hoofdstad van Albanië, Tirana. Deze stad heeft ruim 610.000 inwoners en is gelegen in het centrum van het land aan de rivieren de Tiranë en de Lanë. Het kan ook wel zo druk zijn geweest omdat het zaterdag was, maar het was een puinhoop. Iedereen doet maar wat, parkeren midden op de weg, gewoon knipperlicht aan en klaar. Doorgetrokken streep, kijken ze niet naar, ze halen links en rechts in, toeteren de hele dag en er gebeurt niets. Complimenten voor Michel, hij bleef rustig in dat gekkenhuis van Tirana.

Blij dat we eindelijk de stad uit waren, maar toen moesten we de bergen in, hele hoge bergen en dat vind ik ook eng, want die haarspeldbochten in de bergen zijn echt niet mooi afgewerkt, je ligt zo in de afgrond. Ik zag bovenop een berg oude vrouwtjes met ezeltjes, volgeladen met zakken proviand, Je ziet brommertjes met de gekste bagage. Ik zag een paard dat met een touw gewoon achter een auto gebonden was. Je ziet mensen lopen met (hun?) koe aan een touw langs de weg. Je ziet ook heel veel oude mannen werken aan de weg of in de bouw. Ik zag een hond dood op de weg liggen en een andere hond zat er bij te "waken". Een ezel loopt gewoon midden op de weg. Overal ligt rotzooi, de mensen gooien hun afval zo uit de auto. Het is een land met grote contrasten. De stad is modern, maar een half uur verder vind je de grootste armoe en leven ze 100 jaar terug. We zagen heel veel politie, wat ze nu eigenlijk deden is ons een raadsel. Maar de mensen zijn heel vriendelijk, we voelen ons erg veilig in dit land. Het viel ook op dat de (oudere) mensen keurig in colbert liepen, omdat het weekend was? We hebben ons laten vertellen dat het land sinds 1990 een republiek is, het geloof is ongeveer 10% katholiek, 50% moslim en de rest is orthodox.

We hoefden maar ca. 250 km te rijden, maar we hebben er de hele dag over gedaan, Je kan echt niet doorrijden. Het binnenland vond ik niet zo mooi als de kust van Kroatië. Ik was blij toen we op de camping van Pogradec aan het meer van Ohrid aankwamen. Dit meer is een van de diepste meren van Europa.

En hier zagen we eindelijk onze vrienden Peter en Corry. Zij hoefden niet zo ver te rijden als wij en hebben ongeveer dezelfde route gereden, maar zij hebben weer andere dingen bezocht als wij. Dus het was fijn om elkaar te zien en bijzonderheden uit te wisselen, lekker samen te eten en een kaartje te leggen.